И колко трудно е да ме обичаш...
Защото съм река немирница:
целувам се със ветрове и листи,
малко грешна, но и много чиста.
И колко трудно е да ме обичаш...
Защото съм крило на птица:
сънувам шепот и прегръдка на дихание,
заспивам в огън, събуждам се в сияние.
И колко трудно е да ме обичаш...
Защото аз съм дива свобода:
спя в постелята на самодива,
ябълка съм нежно сладка и горчива.
И колко трудно е да ме обичаш...
По-лесно е да ме опитомиш:
ще стане тихо, кротко в мене,
но душата ми ще стене.
април 2006