Понякога след, когато си сам и тъжен,
защо ли, искаш да останеш със себе си.
И мислите ти даже не живеят в охолство,
някому да обясняваш, дори не си длъжен.
Когато получиш усмивка, макар и на сън
преди да отправиш и делата си в робство.
Когато децата си почувстваш не тъжни,
цветът на косата ти е само посоката към
някъде там след, където живеят мечтите!