Мога и така,
на шега да те откривам
всеки ден,
все по-непонятен,
все по-небивал.
Без да помня колко си ме обичал.
Без да познавам очите ти.
В Сънищата да скитам,
по-будна да те искам,
все по-никоя да се случвам.
Мога и така,
да се пилея във времето,
без минало свършено,
без бъдеще време в миналото.
Да се смесвам с покоя,
да ти обърквам ритъма,
да те забравя предварително,
нощем на луна да ухая.
Мога и многоЗначително
да те докарвам до рая.
Хайде сега
да не се питаме-
кое е началото
и кое края.