Когато погледнеш в небето,
където с тебе живяхме,
окрадни мъничко слънце за мен.
Студено е нощем сърцето,
заточи го в мраморен плен.
Плачи, аз тихо ще стена,
за теб и за малките ти топли ръце.
Ще лекувам с години душата ранена
ти ще събираш стотици парчета от свойто сърце.