Да очакваш
отатъшен брод
минавайки
тихо
през Другия,
с който така и не се запознахте
въпреки времето,
някъде в теб
неокапало
медно махало.
Да очакваш
и да си представяш
произход намерен,
изгубен
как те изпълва
изброден от пръсти
и шепот
на образи
първо от кожа,
а после хартия
в набързо повита съдба.
Да очакваш
поезия
и една хубава гробница
с незараснали още очи.