/на Ирина Славчева/
Не отлитай, птицо моя, много надалече!
Шепата ми – още топла, а те чакам вече.
Не забравяй – тук отрасна от съвсем мъничка
във заслана с мека слама калена паничка.
А когато поукрепна, тук, на мойто рамо,
ти по птичи ми прошепна, чуруликна „мамо“.
Свободата, Сладкопойна, ще те омагьоса,
а пък аз в сърцето свое вечно ще те нося!
Ще те чакам, моя мила, с песните ти птичи,
затова, защото мога, силно да обичам...!
16.01.2023г