Пиша върху снега,
който дойде и си отиде,
нещо, което не разбирам,
но ми е по-близко
от много други разстояния.
Тайното ми желание
не прилича на мен
и това му е най-хубавото.
Иначе животът предпочита
обувките да са нови
и усмивката да е от суетно злато,
но не ме търси в тази история.
Моята започва всеки миг,
когато ме пробяга светулка
и аз се затичам след нея.