Тези думи, които ми хвърляш
понякога,
не са ми от нужните.
Мога с тях да позабърша
праха от сърцето си,
но не и да го лъсна
(до блясък).
Тези думи
няма да сменят сезоните ми.
Нито ще забодат пера
в крилете ми.
Понякога не го избягвам -
твърде понякога
(не стига...).
Цветът им избелява
и окапва.
Трънено ми е...
Сега не тръгвай да ми вярваш.
Както аз не тръгнах...