"Една клетка отиде да намери една птица."
Кафка
Аз още нося песента с мелизмите,
макар да бе две нотички на кръст.
Сърцето помни първите си линии,
драснати по пясъка с пет пръста.
Но се качих нагоре - до незнайното.
И както съм узрял, не ща отсрочка.
Светът е малка, предвидима тайна.
И знам - ще свърши незапочнал.
И как да ида някъде в стърнищата,
за да кукувам в оглушeли делници?
Какъв ти полет! И каква ти птица!
Аз искам само клетката за себе си.