Последвах ти пулсиращата диря
от съдовете мои кръвоносни;
навързани. Пресъхвайки те свиреха
мелодии прощално-съдбоносни.
Събирах си парченцата обратно.
Настигнах те и в мен те концентрирах,
а себе си във мисли многократно...
и в тях ужасно трудно се побирах.
Но вчера ги разкъсах безпощадно;
пропуках се и теб разкапсулирах
да литнеш пак щастливо и свободно...
На две страни на пода се намирах:
едната - тази, дето те обича,
а другата - неволният предател...
Не! Няма повече да се обричам;
ще бъда само стар доброжелател.
16.10.2004 г.
P.S. Strenght wanted...