Сама...
и боса,
и чужда,
и ничия.
До болка обезумяла от безразличия.
Без път...
без посока...
само локви.
Мокрото прогизнало до кости.
Небе,стоварило се върху земята.
Сиво и черно,обвило душата.
Остър дъжд...
тъмно
и кално.
Назад не поглеждам.
В локвите своите мисли оглеждам.