Едно окапало листо,
на жълта хризантема.
Да ме запалят и като,
свещ да горя в джендема!
Да ме поливат със катран,
никой да не поглежда,
стиховете ми – мини-океан,
от капчици надежда!
Защо ли днес Листо си мило,
и ми туптиш в ръката,
и моето перо унило,
на кон лети в гората?!
Листоооооооо!
Милчо КИ.
Потсдам 2008-10-30 9:20 СЕТ