В този вълшебен час
На блажено пиянство
Без музика
Усмихвам се на залеза при тухлената ограда
Очаквам неизбежния въпрос
В 9-ти клас ни питаха какво си мисли Мислителя на Роден.
Задавайки си въпроса не разбрах...
Така като застана...
В сянката си виждам отегчение.
Думи,
колко много думи,
за да махнеш накрая с ръка
и да разлееш чаша.
И маса да обърнеш
пред смаяните погледи на приятел шамар да изплющиш, своя предател по чисто новата пришка да целунеш, човека който се смее високо да подхвърлиш с Иийхууу, на Тати Момчето! Нека се посмеем хубаво Един Бог знае защо...
И ние
Виж ги само:
вечни поети, пророци и славни деди,
безмътртни герои и откровенни лъжци.
А ние с теб, приятелю...
Наздраве!
... с цялата си наглост,
до последно имаме свещеното право да се смеем последни
Просто така