Ìèëà ìîÿ
Çàòâîðè î÷è
Áàâíî áàâíî
È ïîòúâàùà êàòî âúâ âîäà
Ïîòîïè ñå â ñúíÿ
Ãîëà è îáëå÷åíà â áÿëî
È ïî – õóáàâè ñúíèùà
Òè ïîñðåùíè
Ìèëà ìîÿ
Çàòâîðè î÷è
Áàâíî áàâíî
Èçâèé ñå êàòî äúãà â ìîèòå ïðåãðúäêè
 ñâîÿ ñúí íå ìå çàáðàâÿé
Çàòâîðè î÷èòå áàâíî áàâíî
Òâîèòå êàôÿâè î÷è
Çåëåí ïëàìúê â òÿõ èçãàðÿ
Ìèëà ìèëà
Íàçèì Õèêìåò
Ïðåâîä îò èòàëèàíñêè: Äèëÿíà Èâàíîâà
Anima mia
chiudi gli occhi
piano piano
e come s’affonda nell’acqua
immergiti nel sonno
nuda e vestita di bianco
il più bello dei sogni
ti accoglierà
anima mia
chiudi gli occhi
piano piano
abbandonati come nell’arco delle mie braccia
nel tuo sonno non dimenticarmi
chiudi gli occhi pian piano
i tuoi occhi marroni
dove brucia una fiamma verde
anima mia.
Nazim Hikmet