Събрали се веднъж едни жаби да тренират за жабешкия шампионат по синхронно плуване. Както си тренирали в езерото, гледат една попова лъжичка ги наблюдава с интерес.
- Какво има? – спряли за момент жабите.
- Много е красиво. Искам да участвам и аз. – отговорила поповата лъжичка.
- Не си ли още малка. Ако искаш, влез все пак да опиташ.
Цопнала се тя при отбора и започнали. Че като се развъртяла, като се загмуркала, като заплискала с тая опашка. Какво ти синхронно плуване.
- Виж какво.-спряли жабите.
- Още си много малка, нямаш достатъчно опит, а и опашката ти пречи. По добре стой на брега на езерото и като започне шампионата, викай за нас. Ние ще те видим. Така пак ще бъдем заедно.
Започнало състезанието. Изиграли си жабите ансамбловото съчетание много добре и победили. Друго е когато знаеш че една малка попова лъжичка стои на брега и крещи с цяло гърло:
- Давайте. С вас съм. Искам да победите за да мога и аз като порасна да участвам в по- добрия отбор.
Няма начин да не победиш. Това стимулира.