Като лист хартия,
напоен от капките дъжд.
Като студените пръсти,
разкъсващи размазани думи.
Като скъсан вестник,
носен от дъха на вятъра...
И като съня,
като мечта,
като нощта,
като дъха...
И, може би, като смъртта...
Като мръсна торбичка,
изхвърлена отдавна.
Като търсещи очи,
загубили вятъра студен.
Като мастилени думи,
размазали смисъла си.
И като страх,
като сълза,
като мрак,
завинаги като смъртта...