...
Днес те погледнах във очите.
И миглите ти бяха някак си извити,
тъй срещу мене.
Сякаш ме отричаха.
А думите ти...
Думите ти ме привличаха.
И някак канеха ме да съм твоя.
Но гледаше ти другата.
Да, всъщност аз бях чуждата.
А тя свободна, лекокрила.
Но май аз бях по-мила...
По-истинска,
по-себе си.
А миглите ти...
те ме гонеха.
Ех, твоите очи,
ех, твойте чувства!
По миглите познах ги.
И те пуснах...