Това,
първичното,
се крие в блатната мъгла.
Клечи под моста
и пуска корабчета –
есенни листа.
Пропълзява по свода,
като говняна муха надушвам Я.
Ще ме ухапе през бетон, желязо и асфалт,
през протритите подметки на щастливите ми кецове...
Обичам плодородната кал на моето родно блато!