Дали си виждал ада? Сигурно.
Рисуваш го с любовни краски.
За рая пишеш завладяващо.
Безкраен си. Като очакване.
Дали си слугата на дявола?
Или си сам, паднал чер ангел?
Едва ли и ти го разбираш,
но имаш... ръце на мечтател.
Дали твоя търсен покой
не е осъзнато проклятие?
Докато те пият душата ти,
ти чакаш нощта. И се будиш.
Преследваш принцеси и дракони,
убиваш... по малко от себе си.
С мечти на наивни се храниш,
а толкова искаш да вярваш...
Възторга и мрака във теб
са просто... реална поема,
готова да бъде написана
от някой несбъднат поет,
разчел само фрази от нея.