Веднъж тя ми каза:
"Сърцето ти е като стар Икарус - колкото и хора да вкараш вътре, винаги има място за още!"
Права беше. Донякъде.
Сърцето ми е като Икарус - червеникаво, старо, уморено, износено. Някои се стоплят в него. Други просто го рушат. Фраш е с хора - да, но всеки пътува до някоя спирка. И после слиза. И се качва друг. Има си и гратисчии (контрольори няма!). И номер си има. А шофьора... Е, той е вечно пиян.