Защо ме пусна да стигна до душата ти...
там е толкова тъжно и тихо.
Защо ми споделяш колко черни са дните ти,
щом си сляп за мойта светлина.
Защо плачеш само пред мен,
защо търсиш с поглед очите ми...
Все още за миг запалваш огъня в мен,
а после го оставяш само мене да гори...
Защо се промъкваш на пръсти в съня ми?
Защо ме докосваш ... случайно... и тръгваш си сам,
защо ми открадна сърцето самотно
и затвори го в клетка с изглед към теб...