Научих се
да те обичам платонично,
дори абстрактно
и метафизично.
Разказвам ти
за любовта метафорично,
съвсем отвлечено
и нетипично.
Мечтая те,
забравила, че имам тяло,
че мога да те имам
веднага и изцяло.
Рисувам те
по кожата си в черно-бяло.
А в мислите ми
времето е спряло.
Харесва ми
усещането в другата реалност.
Докосвам те наум
и виртуално.
И вече ми се струва
порочно, диво и скандално
да се обичаме
наживо и нормално.