гледам не учудено
но с интерес
и обикновено се изненадвам
стъпвам без да се запретвам
не оставям следи
всъщност оставям
с цвета на настилката
толкова по- ясни колкото съм по- тежка
а бялото от пелената полепва по краката ми
и ме прави
по- тежка и по- тежка
аз рисувам с росата
стъпвайки
и го правя
невидимото - видимо за окото
по- леко и по- леко
пречупвам светлината през призмите си
а тя си е
боса съм
и е весело
а понякога не е
но винаги се получава
живо