Както би казал Христо Смирненски, "посвещава се на всички, които ще кажат "Това не се отнася за мен"...
Поетът се разхождаше
по пясъка.
Над него
рееше се чайка,
която сякаш плачеше.
Поетът
се усмихна
и се влюби.
Той виждаше във нея
всичко чисто,
но не знаеше,
че всъщност тя лети
към кея, не към него,
понеже откъм кея се донасяше
отчетлив аромат
на мърша.
А чайката си падаше по мърша.
Не по поети.