автор: LATINKA-ZLATNA

(превод от македонски)

Долу на земята над една малка, забравена стаичка
небето е като Вавилонска кула;
градовете са един над друг свързани в необхватни пръстени,
които безкрайно се издигат. Висините отгоре
говорят само един език. В тази мъничка стаичка, Боже,
се убедих, че Ти Си Този език,
чийто думи понякога сънуваме,
а все по-рядко се будим. Питам се
кога в устата ми започна да расте глина,
а на езика мъх, и докога миналото и бъдещето ще ме болят,
като чашката и цветето, които се търкалят – пиърсинги на
настоящето?
Питам се може ли, Боже,
поне веднъж да се сънувам в моите думи,
а в Твоите да се събуждам?
В този момент в стъклото се удари птица в полет.
Все пак и тук е небе, окуражих се, и отворих прозореца…


ВАВИЛОНСКИ ПРОЗОР

Автор:Борче Панов, Р. Македониja

Над едно мало, заборавено собче – најдолу на земјата,
небото е како вавилонска кула –
градови еден над друг поврзани во неопфатни прстени
што бескрајно се издигаат. Висините најгоре
говорат само еден јазик. Во тоа малечко собче, Боже,
се убедував дека ти си тој јазик
во чии зборови понекогаш сонуваме,
а се поретко се будиме. Се прашував,
кога ли во устата почна да ми расте глина,
а на јазикот мов и до кога минатото и иднината ќе ме болат
како чашка и зглоб што се тријат без р`скавецот на
сегашноста?
Се прашував, би можел ли Боже,
барем еднаш да сонуваш во моите зборови,
а во твоите да се пробудам јас?
Во еден миг, во стаклото удри птица во лет.
Сепак, и овде е небо, се охрабрив, и го отворив прозорецот...