Тя знае, предпочитам да доказвам
словата, премълчани ежедневно,
които крия сякаш в тайна пазва.
Но да ги чуе, знам, й е потребно.
„Обичам те” очаква, но напразно.
Да съм банален прозаик отказвам.
Използвам нещо друго, само мое,
което, според моята представа,
"обичам те" дословно означава
и то ми върши работа. Какво е?
На всички да разкрия нямам право.
(От тайната ефектът става двоен.)
Ще кажа само: всяка сутрин то е
различно и така не остарява.