Аз просто тихичко ще се изнижа -
провираща се рибка между рифове,
въртят се над главата ми акулите,
не е забравено - отказвам да го помня
От прекалена благост заобичах нищото
и материализирах го във образи,
които оживяха подозрително –
без провокация да ме тормозят
А може би била е болката измислена
за него още щом съм нежна орхидея,
когато няма истина под слънцето,
скъперник съм и не запълвам липси
Не съм предател и палач не съм,
не мога също да съм и икона
Монитора угасям и оставам само аз,
защото не сънувам, а живея