Свети в чашата пръстче коняк.
А в очите ти свети желание....
Да се лягаме, моя любов!
Нищо, че ни делят разстояния.
Карамелено-меден, конякът искри....
По гърба ми се стича
пропарваща лава...,
По твоите пръсти трепти
снежна страст....
Само студ лавата укротява....
Отпивам от чашата глътка негА...,
а и коняк не остана....
Прегърни ме сега , моя тъжна любов,
моя много далечна...,
моя вечна....
Вярвай!
Няма раздяла!