Въздиша тежко есента,
небето е спуснало дрипи-
крие голотата на клоните
спира да почине по балконите..
Вятърът бърка посоките,
с жълтите листи все спори.
Посивяло в тревата ,
като старец прегърбен мърмори..
Някой иска да стигне по-бързо
до звездите - да събуди луната.
Потраква отмерено с токчета,
разсича мрака на блокчета..