В късна доба плет не съм прескочил,
та да ми се криеш зад пердето.....
Аз отдавна съм си те нарочил,
няма да ме спре дори резето.
Тръпне младата девойка в бяло...
Кръсти се,но мисъл похотлива
на вълни по цялото и тяло
сладка сласт,като с ведро разлива...
Хаиде не бави се,че луната
скоро ще изгрее-кръглолика....
Ще огрее мене пред вратата,
не бъди дете,мома Иглике..
Тръпне младата девойка цяла:
Що ли Грую в късна доба иска..?
Аз по нощница съм само бяла....
Но умът и други мисли плиска..
Хлопа Грую по вратат мъжки..
Сепна се Иглика зад пердето..
И със крачки твърди,без задръжки
с трепетна ръка дръпна резето...
Утро ранно е,петелът пее...
До плета стой кокошка бела...
А Иглика гледа и немее-
в спомени се разтрепери цела...