И дъжд,
който пак ми напомня,
колко много те
НЯМА.
Няма те
по алеята
край брега.
Няма те
По мокрите листа
и улици.
И по опустелите кестени
те няма.
Но ти не му мисли.
защото живота е само миг,
миг на случване
и после вечност
от нищото.
Не защото те няма.
Не защото се влюбвам
във самотата си.
Задари живееенето е!
И писъци на звезди
посред бял ден
в
душата
Ми...