Като ливада, е небето,вечнозелена,
по която облаците стръвно пасат...
И когато мисля понякога за времето,
най добрата метафора за мен е тя...
Как пробляскват като мечти звездите,
сред обилната,буйна растителност...
Искам с теб да тръгнем и да скитаме,
и да събираме заедно зелени изгреви...