Нанизах черното манисто,
годините на моя път.
Не всяко камъче е чисто...
за друго страдах...
или мечтах.
Падах –
понякога летях.
Плесници получавах –
за слава не ламтях...
Аз просто тихичо живях,
нанизвах броеница
и никога не се замислих....
как басово отеква звукът от падащо
Мънисто...