Имало навлемето в гората
красиво място под върбата
минавала наблизо и реката
на мечето то било мечтата
особено през зимата когато
мечето си мечтаело за лято
небето от лъчи на слънцето залято
и в реката рибките се гонели на ято
но зимата била е вън
смущавала му хубавия сън
вятърът фучал му над главата
мечето се мотаело във пещерата
мислело си то и щяло
навънка да покаже свойто тяло
но погледнало за миг и то видяло
че всичко там било е бяло
нямало я даже и реката
а само сняг се сипел във гората
не се е виждало никъде зелено
и изведнъж му станоло студено
побягнало тогава навътре в пещерата
към свойта майка и сестрата
натопличко при тях се свило
и със козината им се е завило
макар за лято да мечтало
при тях на топло то заспало
и сънувало пчелите във гората
излизали навънка във зората
и обикаляли били полята
събудило го изведнъж уханието на цветята
и побягнало веднага вън от пещерата
отишло веднага във гората
там точно под върбата
и наблизо до реката
видяло тези хубави неща
изпълнило си своята мечта
и докато сърцето на мечето весело туптяло
то изведнъж било разбрало
дори да минало през тежко бреме
че за всичко имало си време