Мило бъдеще, поздрав от мене,
днес реших да ти пиша писмо
със молба химикал да не дреме
чак до края на мойто бюро.
Със мастило света да описва,
да превръща в усмивка деня
и от всичко по много да иска,
че човек се запомня с дела.
Ще опитам в покой да не тъна,
все променлив - подобно дъга
и пред никого крак да не гъна,
щом е нужно, и прав да стоя.
Много залези искам да видя,
за да хвана във листи мига
как разказва за пролет и зима
и че аз съм участвал в това.
Скъпо минало, поздрав от мене,
ще се видим през следващ живот,
във сърцето с частици от тебе
ще сме цяло завинаги с Бог.