Написах ти имейл - прощален вик
на неполучилата отклик обич.
Оставаше един последен клик,
та окончателно да я загроби...
С надежда пратих ти емотикон -
човечета, които се целуват...
Зачаках отговора мълчешком –
по теб да вехна още ли си струва?...
И светна: „Непрочетено писмо”!...
Сърцето бурно взе, че се разхлопа!
Помолих се наум със „а, дано!...”,
в добавка си целунах и лаптопа.
И както се полага, сторих кръст…
Със трепет писъмцето ти отворих:
Ухилено, показа среден пръст
емотиконче със размер на орех!...
---
Конкурс "Очи към себе си - 2014"