Стените...
Тези, които издигаме, когато строим дом.
Тези, които прескачаме, за да разберем какво има от другата страна.
Тези, които преодоляваме, за да доказваме себе си.
Тези, зад които изчакваме да премине внезапно излялия се порой.
Тези, зад които се прибираме вечер у дома.
Тези, които ни отделят от досадни съседи.
Тези, които ни пазят от лоши хорски погледи.
Тези, в които си бием главите.
Тези, които разбиваме с глава.
Тези, които събаряме.
Тези, които сами издигаме в душите си с надеждата да ни спасят.
Тези, които ни разделят.
Тези, зад които се крием.
Тези, зад които не пускаме никого.
Или тези, иззад които се страхуваме да надникнем?