* * *
Ще бъде само друго името
и малко, може би, дъхът.
Ръцете ни така са свикнали!
Комай не е за първи път.
Между краката ти разтворени
да влизам напращял от страст.
Туй всеки може да го стори,
но предпочитам да съм аз.
Недей да питаш: Но сега ли?
Ще ти река: Аламинут!
Ако пък искаш да ме галиш,
аз предпочитам ето тук!