Ако не можеш да политнеш, изкуцукай го,
отчаян мой, подвил крилото, гълъбе.
Не свършва твоят Виа Понтика до тука –
напук на всичко продължава. Дълъг е.
Ако убиват с милост уморените коне,
то няма милостива смърт за птиците.
Летят, преследвайки предела, но поне
парче небе остава във зениците им.
Душата гълъбова се износва под крило
и затова те моля, изкуцукай милите,
но затвори проклетото небесно колело.
Без друго до последно ще ти пие силите.